In het Zwitserse Engadin ligt hoog boven het dal van de Inn (die hier ‚En‘ heet) de Piz Macun. Een geheimzinnig gebied met 23 gletsjermeren. De gletsjer zelf is onder een enorme laag gesteente uit de oertijd verborgen. En al zolang er mensen zijn vertellen ze elkaar hier het verhaal van de ‚Dragun‘, de draak die hier in een geheim hol onder het ijs slaapt. Hoe ziet die draak er uit? Niemand die hem ooit had gezien, totdat …
Piz Macun, 2889 m, pashoogte 2616 m +NAP
Daar komt-ie uit zijn hol …!
… hij er plotseling aan komt gelopen. Direct op een vrouw af die er een bergwandeling maakt. Geen reden om angst te hebben, want draken zijn goedaardige wezens.
Ze heeft dan ook geen angst. Samen gaan ze op weg naar het dal.
En al gauw draagt de draak de zware tas voor de vrouw.
Samen gaan ze op weg naar het dal. Een lange, lastige weg. „Heb je het niet koud?“, vraagt ze hem. „Waarom? Mijn bloed is immers zeer vurig …! En als ik zin heb, smelt ik wat ijs in mijn hol.“ Hij wil terug naar beneden, naar Zeznina, maar zij wil dat hij verder met haar mee loopt, tot aan de alm – alsjeblieft …! Maar draken zijn schuw, ze willen niet worden gezien. Toch zijn ze ook nieuwsgierig. En op de bergweide van de alm is geen mens te bekennen. Snel maakt hij haar tas leeg op de grond, bekijkt alles en loopt al peinzend terug de Macun op, waar de zon schijnt. En ’s avonds verdwijnt hij in zijn hol.
Snel maakt hij haar tas leeg op de grond.
Het Lais d’Immez, een van de meren in het Laiz de Macun, op 2600 m +NAP
Ik kan hem nog steeds horen. Hij ademt zwaar, na zijn klim door het dal, dat in de schaduw van de omringende bergen ligt. Nu ligt hij uitgeput in zijn hol, dat aan alle kanten door grote rotsen van amfiboliet is omgeven: grijze of groengrijze rotsblokken, groenachtig zwart, zoals hij in zijn boekje kan nalezen, terwijl hij een beetje vuur spuwt. Met een dichtheid van 2,75 tot 3,15, staat er geschreven. Rotsen die voornamelijk uit hornblende en plagioklaas-veldspaat bestaan. Biotiet, chloriet, granaat, epidoot. Klinkt allemaal heel erg gevaarlijk. Maar amfiboliet is bijzonder hard en weersbestendig.
De Dragun is gerustgesteld: de rotsen zijn dus vast en zeker ook vuurbestendig. Hij heeft echter niet de moed om dat uit te testen. Liever gaat hij slapen tot de volgende zomer begint. Het was zo fijn om samen met hem te wandelen.
De draak woont nabij de Lais d' Immez onderaan de gletsjer. Maar dat mag je aan niemand verklappen!
„Macun-Seen (rätoromanisch im Idiom Vallader Lais da Macun“ (wikipedia.de)
– Tekst en foto’s: Peter, 16 oktober 2017