Dit verslag van Roberto bevat ook een passage over een sympathieke ontmoeting met de Oostenrijkse politie.
De 22 internationale deelnemers aan de NEWT (Naked European Walking Tour) gingen vanaf hun gezamenlijk verblijf, een oude boerderij, per auto naar Weng-Goldegg, vanwaaruit ze hun eerste gezamenlijke bergwandeling van het jaar 2016 zouden beginnen. De vijf auto’s uit Italië, Duitsland en Frankrijk werden voor een paar uur netjes langs de kant van de weg geparkeerd. Waarna de wandelaars heel zedig, maar vanwege het zonnige, warme weer luchtig gekleed, op de parkeerplaats eerst in groepjes de wandelkaarten bestudeerden.
Aan de start | 1
De wandeling begint | 2
Het Tauern-massief vormt
een prachtig decor | 3
De eerste wandeling moest nog een makkelijke zijn, maar toch ook al heel wat moois bieden. We liepen via het plaatsje Enkerbichl, waar een jonge vrouw in haar tuin op haar harmonica het spelen van vrolijke Alpenmuziek oefende. Daarna liep de weg toch al behoorlijk omhoog naar het door de zon volop beschenen 'Wenger Wald'.
Pas hier konden we eigenlijk onze laatste bekleding in de rugzak steken en met naturistisch flair onze weg omhoog vervolgen.
Ergens bovenaan de rand van het dichte bos moesten de meeste deelnemers dringend een grotere pauze nemen. En dus hielden we in de schaduw van een groep bomen op een bergweide tussen rotsblokken en Alpenbloemen een poos rust.
Door het Wenger Wald | 4
Een bergweide vol met bloemen | 5
De blauwe hemel langs de bosrand | 6
En passant genoten we ook nog eens van het uitzicht op het zuiden, dat hier al zo fantastisch was doordat het Tauern-massief zich in al zijn schoonheid voor ons uitbreidde.
We waren van plan om via de weg over de bergweide naar het Schneebergkreuz (1938 m) te lopen, via de toppen van de Gamskögerl (1746 m) en de Hochegg (1817 m). Maar het was al gauw duidelijk dat we, wilden we tenminste als groep enigszins bij elkaar blijven, ons op de eerste dag moesten beperken en niet te veel konden klimmen.
Dus kozen we een weg terug die langs een bergboerderij leidde. Het houten gebouw was gesloten en scheen leeg te staan. Alleen een paar vreedzaam grazende koeien keken ons na.
Onze groep was inmiddels een langgerekt lint wandelaars geworden. Ieder genoot op zijn eigen manier van deze heerlijke zondag.
Misschien was het wel omdat ik in deze natuur met al zijn afwisseling de ene na de andere Alpenbloem moest fotograferen, maar ik liep ineens helemaal achteraan in de groep, samen met een Britse wandelvriend, die als allerlaatste moest lopen omdat hij als ‚voddenman‘ was ingedeeld om ‚de achterhoede van de kudde te hoeden‘. Die zinvolle taak was bedacht te voorkomen dat er iemand binnen de grote groep naaktwandelaars, waarin vele talen werden gesproken en waar ook een aantal mensen in meeliepen die nog geen ervaring hadden met het wandelen in de bergen, verloren zou raken.
Op de helling | 7
Een houten huis langs de weg | 8
Er werden heel wat foto’s gemaakt | 9
In ieder geval bleek het feit dat ik achterop was geraakt een voordeel op het moment dat er twee agenten de bocht om op ons af kwamen: „Stop, politie! Even blijven staan graag! Wat bent u hier aan het doen?!“
Mijn tijdelijke metgezel verstond geen woord Duits en al helemaal niet het plaatselijke dialect van de Pongau. Dus reageerde ik op mijn eigen manier op de beide agenten: „Hij daar komt uit Engeland en verstaat geen Duits. We zijn naaktwandelaars, een internationale groep van zo’n 25 man, die een week hier in de Alpen zijn komen wandelen omdat het hier bij jullie zo mooi is! En omdat we vandaag de top niet halen, zijn we nu op weg terug naar onze auto’s.“
„Dus dat zijn jullie auto’s, daar beneden in Goldegg?“
„Ja.“
„En dan wandelen jullie helemaal bloot naar die auto’s?“
„Nee, niet helemaal, want als we door een dorp moeten, trekken we ons toch wat kleding aan.“
„Nou, dat is dan jullie geluk, want anders zouden we jullie allemaal mee moeten nemen naar het bureau! – Wie heeft hier de leiding van de groep?“
„Dat is Richard Foley, ook een Engelsman, maar die is vast en zeker al een kilometer verderop.“
„Waar logeren jullie dan allemaal?“
„We hebben een groot huis gehuurd in Dienten am Hochkönig.“
„waar precies? … O ja, dat kennen we. – Hoe vinden jullie mekaar eigenlijk?“
„Dat gaat tegenwoordig heel eenvoudig: via het Internet.“
„Ja, nou, het zit zo, we zijn gebeld door de eigenaar van dat stuk grond daar boven. Hij maakte zich zorgen omdat u allemaal naakt bent. Dan moeten wij natuurlijk komen kijken wat er aan de hand is.“
„Natuurlijk, geen probleem.“
„Dan wensen we u verder nog een fijne vakantie!“
„Danke schön!“
Prima toch, dacht ik. Maar wel jammer dat mijn medewandelaar geen woord had verstaan …
Het bospad snel af te lopen om weer bij de groep aan te sluiten, was voor mij niet zonder risico, omdat ik altijd op blote voeten loop. Maar ik wilde absoluut de andere wandelaars zo snel mogelijk op de hoogte brengen van de goede wensen van de agenten.
Allerlei prachtige bloemen langs onze route | 10
Vrij uitzicht op het dal | 11
Welkome douche onderweg | 12
Het ging echter toch makkelijker dan gedacht, want de groep was juist van een ‚koude douche‘ in een kleine waterval aan het genieten. Een paar medewandelaars poedelden in het water rond als een stel vrolijke kleine kinderen.
Veel eerder dan gepland, maar wel erg tevreden sloten we onze eerste dag wandelen in ons gezamenlijk verblijf af met een fantastisch avondmaal, dat door enkele kookfanaten onder de deelnemers en deelneemsters aan de NEWT extra voor ons was bereid. Zo fijn kan een naaktieve vakantie zijn!
– Tekst en foto's: Roberto